Een kabelbruggen, ook bekend als diagonale brug, is een structureel systeem dat bestaat uit een onder druk staande toren, gespannen kabels en een gebogen straallichaam waar de hoofdstraal direct op de brugtoren wordt getrokken met meerdere kabels.

De kabelbruggen bestaat uit drie primaire componenten:

• Hoofdstraal:Typisch geconstrueerd uit beton, stalen betoncombinatie of stalen structuur
• Kabeltoren:Voornamelijk betonnen structuren, soms stalen betoncombinatie of staal
• Blijf kabel:Vervaardigd uit materialen met hoge sterkte (staaldraad met hoge sterkte of stalen streng)

Beschikt over een grotere hoofdspanne, ideaal voor het oversteken van brede rivieren.

Kleinere hoofdspanne geschikt voor middelgrote rivieren en stedelijke kanalen.

Verhoogde flexibiliteit vereist zorgvuldige engineering om structurele vervorming te beheren.

Verbetert de stabiliteit en vermindert de stressamplitude in langdurige ontwerpen.

Kabeltorens zijn cruciale structurele en esthetische elementen met verschillende configuraties:

• Type met één kolom (eenvoudige structuur)
• A-vormig configuratie
• Omgekeerd y type (hoge stijfheid)

Drie primaire configuraties:

• Enkel kabelvlak (beste torsiestijfheid)
• Verticaal dubbele kabelvlak
• Schuin dubbel kabelvlak (superieure windweerstand)

Drie fundamentele typen:

• Radiale vorm
• Harp -vorm
• Sectorarrangement

• Compacte bundelafmetingen met uitzonderlijke kruisingscapaciteit
• Minimale beperkingen op brugafgifte en dekhoogte
• Superieure windstabiliteit in vergelijking met ophangingsbruggen
• Geen behoefte aan gecentraliseerde verankeringsstructuren
• Uitstekende langdurige mogelijkheden
• Gemak van onderhoud en toegankelijkheid

Kabelbruggen kunnen worden geconstrueerd met behulp van verschillende technieken:

• Ondersteuning van de bouwmethode
• Push Construction -methode
• Roterende constructiemethode
• Cantilever -constructiemethode (montage of gieten)

Twee primaire categorieën:

• Parallelle draadkabels met koude cast ankers
• Parallelle draadkabels met clipankers

Methoden om kabeltrillingen te verminderen:

• Pneumatische controle (oppervlaktemodificaties)
• Demping -trillingsreductie (mechanische dempers)
• Dynamische karakteristieke aanpassing (kabelverbindingen)