Kabelbruggen, ook bekend als Diagonal Bridge, is een soort brug waar de hoofdstraal direct met veel kabels op de brugtoren wordt getrokken. Het is een structureel systeem dat bestaat uit een onder druk staande toren, een gespannen kabel en een gebogen balklichaam.

De kabelbruggenis voornamelijk verdeeld in drie delen: hoofdstraal, kabeltoren en verblijfkabel.

• De hoofdstraal neemt in het algemeen de betonnen structuur, stalen betoncombinatiestructuur, stalen structuur of stalen en betonnen gemengde structuur aan.
• Kabeltoren - het neemt een combinatie van beton, stalen beton of stalen structuur aan. De meeste van hen zijn concrete structuren.
• Verblijfkabel - is gemaakt van materiaal met hoge sterkte (staaldraad met hoge sterkte of stalen streng).

Het laadoverdrachtspad van de kabelbruggen zorgt ervoor dat de hoofdstraal wordt ondersteund door de verschillende punten van de kabel, die fungeert als een continue balk met elastische ondersteuning met meerdere span. Dit ontwerp:

• Vermindert het interne buigmoment van de balk aanzienlijk
• Minimaliseert de afmetingen van de hoofdstraal (balkhoogte is over het algemeen 1/50 ~ 1/200 van de spanwijdte)
• Vermindert het structurele gewicht en verhoogt het oversteekcapaciteit

1.Twin Tower Three Span: Ideaal voor het oversteken van grotere rivieren vanwege de grotere hoofdspanne.

2.Enkele toren dubbele spanwijdte: Geschikt voor kleine en middelgrote rivieren en stedelijke kanalen met kleinere hoofdgatspans.

3.Drie-toren vier-span- en multi-toren multi-span: Biedt flexibiliteit maar vereist zorgvuldige engineering om overmatige vervorming te voorkomen.

4.Hulpmolier en zij loodspanne: Verbetert de structurele stabiliteit en vergemakkelijkt de constructie.

De kabeltoren is cruciaal voor zowel structurele integriteit als esthetische aantrekkingskracht. Gemeenschappelijke configuraties omvatten:

• Type met één kolom (eenvoudige structuur)
• A-vorm (hoge stijfheid)
• Omgekeerd Y -type (vermindert het negatieve buigmoment)

De hoogteverhouding van de toren van de toren bepaalt de stijfheid en economie van de gehele brug.

Drie primaire kabelvlakposities:

• Enkel kabelvlak (vereist doosgedeelte met grote torsiestijfheid)
• Verticaal dubbele kabelvlak (resist het koppel door axiale kracht van de kabel)
• Schuin dubbel kabelvlak (uitstekende windweerstand)

Kabeloppervlakvormen omvatten radiale, harp- en sectorregelingen, elk met verschillende voordelen.

Kabelbruggen kunnen worden geclassificeerd door:

• Toren, balk en piercombinatie (zwevende, semi-floating, geconsolideerde systemen)
• Continuïteit van de hoofdstraal (continu systeem versus t-structuursysteem)
• Towerhoogte (conventionele versus lage toren gedeeltelijke kabelbruggen)

• Uitzonderlijke kruising met geminimaliseerde bundelafmetingen
• Superieure windstabiliteit in vergelijking met ophangingsbruggen
• Geen behoefte aan gecentraliseerde verankeringsstructuren
• Vergemakkelijkt cantilever constructiemethoden
• Verminderd materiaalverbruik en structureel gewicht